Episode Transcript
Walter: Veerle en Skye heten je van harte welkom op hun podcast, Levenslijnen. Ze bespreken thema's die hen bezighouden en onze samenleving vormgeven. In elke aflevering nemen zij je mee op reis door de verhalen en thema's die hen raken. Veel plezier met het beluisteren van Levenslijnen.
Veerle: Hallo allemaal en weer welkom op Levenslijnen.
Vandaag hebben we geen gast, maar zijn Skye en ik vandaag jullie gastgevers.
Skye: Alleen.
Veerle: Ja, alleen.
Skye: We zijn altijd gastvrouwen, hé
Veerle: Ja, klopt. Gastgevers.
Skye: Gastvrouwen zijn we altijd. Maar vandaag alleen geen extra gasten. Omdat we al heel lang een aflevering wilden maken over de grote vakantie.
Maar door heel wat familiale problemen is dat niet gelukt. We hebben alles een beetje moeten uitstellen.
En ondertussen kunnen we een aflevering maken over twee vakanties. Maar daarover later meer.
Veerle: Eerste ene in de zomer natuurlijk.
Dat was op weg naar Italië.
Skye: Ja en we hebben, allee, jij hebt speciaal gekozen voor Italië. Ik had gedacht dat het Spanje ging worden.
Maar we wilden per se met onze elektrische auto op vakantie gaan om dat eens uit te proberen.
Veerle: Ja.
Skye: En dat was zo leuk, zo goed, we gaan daar zelf eens wat meer over vertellen, dat we ook besloten hadden om eens wat vrijer te zijn en nadien eens een mobilhome te gaan huren.
Veerle: Een mobilhome of een camper wordt dat ook wel genoemd hè Skye?
Skye: Ja, een camper dat is meer voor de mensen die in Nederland wonen.
Wij in Vlaanderen blijven toch nog een beetje mobilhome zeggen, hoop ik.
Veerle: Ja, kunnen we.
En het waren eigenlijk ook twee verschillende reizen, mag ik zeggen. Eentje met leuke tussenstoppen, en dat was Italië. Daar spreken we dadelijk wat meer over.
En met de mobilhome konden we eigenlijk in de vrije natuur, tussen haakjes zal ik zeggen, met de camper overal naartoe. Vrij en blij.
Skye: Vrij, het is goed dat je zegt tussen haakjes, want er zijn toch wel wat regeltjes. Je mag niet zomaar wild kamperen op sommige plaatsen.
Misschien moet ik voor de eerlijkheid ook zeggen dat toen we naar Italië gingen, we met drie gegaan zijn. We hebben een vriendin meegepakt, maar die hebben we niet uitgenodigd, omdat we het echt over onze twee vakanties wilden hebben.
Mochten er later nog mensen zeggen dat we met drie waren, ja dat klopt, maar we gaan het over ons tweeën hebben.
Wat voor mij belangrijk was, omdat ik dat ook op voorhand wel een beetje ingeschat had, dat was dat met elektrische wagen dat je gaat verplicht worden om de zoveel tijd te gaan stoppen, te gaan laden.
En dat gaf voor mij ook het gevoel van wat rustiger te kunnen op vakantie gaan. Niet gehaast, gejaagd, van we moeten om zo laat daar zijn, want het is de wagen die voor een stukje bepaalde hoe ver we die dag geraakten.
Veerle: En eigenlijk, als we in onze auto stapten, met onze valiezen van achter in de koffer, startte eigenlijk ook onze vakantie.
Skye: Ja, dat is eigenlijk wat ik ook zo heb ervaren. Het moment dat we alles in de auto geladen hadden en we zijn vertrokken, dan was het vakantie.
Misschien eventjes vertellen voor de luisteraars, we hebben de GPS van de wagen gebruikt. Ik heb een Toyota BZ4X.
Waardoor de mensen dan ook misschien weten dat Toyota laat maar toe dat je per 24 uur 3,4 keren kunt snelladen. Dus daar moesten we ook een beetje rekening mee houden.
Dus we hebben ook gezorgd dat we een tussenstop hadden in het opgaan en ook in het terugkomen. Maar daar vertellen we zo dadelijk iets meer over.
Veerle: En eigenlijk leerden we stilstaan, letterlijk en figuurlijk.
Skye: Ja.
Stilstaan in de zin van tot rust komen.
Stilstaan met een auto dat we gereden, die is vooruit gegaan, die is niet stilgestaan.
[00:04:28] Veerle: Ja, ik weet het maar.
Af en toe moesten we stilstaan om op te laden.
Skye: Ja, dat was juist. Dan moest je de tijd nemen om op te laden.
En omdat we de auto lieten beslissen, zijn we eigenlijk op verrassende plaatsen gekomen.
De wagen heeft de laadplaatsen niet gekozen op de autostrades, maar telkens er vanaf, waardoor we dus echt bij mensen soms thuis kwamen.
Maar daar gaan we meer over vertellen. We zijn vertrokken om twee uur nachts, dacht ik nog.
En de bedoeling was om die dag door te rijden naar toch wel een speciale plaats.
Veerle: Ja, we hadden voor Dachau gekozen.
Ja, geen gemakkelijke keuze, maar we wilden dat wel heel bewust doen en stilstaan bij geschiedenis.
[00:05:21] Skye: Ja, en ook, je gaat niet gemakkelijk van hieruit zeggen, we gaan eens even naar Dachau en terug. Het was ook wel omdat we aan het kijken waren, hoe kunnen we rijden? Om ook een overnachting te vinden.
En dan stond Dachau ineens op onze kalender en dan zeiden we van, we gaan naar Dachau, we gaan daar ook eens kijken, een beetje stilstaan.
En toen we geweest waren in die grote vakantie was... Het was Oekraïne dat nog altijd bezig is, maar ook Israël was toen veel feller met zijn problematiek aan bod, waardoor je nu wat minder in het nieuws hoort.
Maar toen was het allemaal heel actueel.
En ik moet zeggen, het stadje, het dorpje of het stadje Dachau, was een mooi stadje. We zijn daar gewoon doorgereden. En we zijn dan naar het monument gereden, naar het concentratiekamp ook geweest.
En het was super zonnig.
Veerle: Ja, klopt.
Skye: Heet, zelfs.
waardoor het voor mij de beleving nog intenser maakte.
Veerle: Ja, want als we eigenlijk op dat groot plein waren en je zag in het museum dan zo die foto's van die mensen die soms uren daar moesten staan.
En wij vonden het toen die dag al warm.
Hoe moest het dan wel niet voor die mensen staan met duizenden allee eigenlijk op elkaar geplakt. Daar staan in die hitte.
Skye: In die hitte, in een kiezellige, stoffige omgeving, waar alleen een laan met bomen blijkbaar stonden, waar ze nog niet eens onder konden staan.
We hebben een stuk geprobeerd om alles te zien. Jij hebt op dat moment besloten om te stoppen omdat de afstand te groot werd. Ik ben toen verder gegaan naar de twee verbrandingsovens die er nog staan.
Je kan je eigenlijk niet voorstellen wat dat voor die mensen geweest moet zijn.
Dachau was nu ook een concentratiekamp waar ook medische proeven bij mensen gedaan werden.
Dat hebben we ook gezien in het museum en alles, dat daar ook gedaan werden. Dus het was niet zozeer echt een concentratiekamp waar later, daar is later die verbrandingsovens gekomen. Op het eerste moment was dat niet.
Maar ooit wil ik nog eens in Polen gaan kijken, maar dit vond ik al serieus heftig. Zeker als je dan aan die muur staat, waar dan in verschillende talen op staat, nooit meer.
En je denkt dan wat er op dat moment in de wereld allemaal bezig is.
Veerle: Ja, klopt.
Skye: Zeker op dat moment in Palestina, waar je toch bijna kunt spreken van genocide, dan denk je, hebben wij wel als mensen iets geleerd uit de Tweede Wereldoorlog?
Dat gevoel is bij mij op een bepaald moment heel veel naar boven gekomen.
En ik was ook blij dat we na Dachau ook een overnachting in de buurt gevonden hadden, zodat dat kon zinken, kon bezinken, kon tot rust komen een beetje.
Veerle: Dat was in Stuttgart dat we geweest waren.
Skye: Nee, we zijn naar München geweest. Stuttgart is als we teruggekomen zijn. We zijn naar München geweest omdat dat niet zo heel ver vanaf was.
Ik had het gevoel dat je komt van een heel...
Stille plaats, een plaats waar toch de mensen ook niet veel lawaai maakten, vond ik.
Het was redelijk wat volk.
En je komt dan in een stad terecht terug, in de drukte, alsof er eigenlijk niets gebeurd is. Dus dat vond ik wel frappant. Dat heeft me wel wat...
Even een gevoel gegeven, ik weet niet goed wat ik moet doen.
Totdat ik vaststelde dat ik één tas vergeten was.
Veerle: Ja, de belangrijkste tas, de toilettas. Géén tandenborstel, geen douchegel. Maar gelukkig waren er wel winkels in de buurt en heeft het hotel ons ook een beetje wegwijs gemaakt waar we die dingen allemaal konden gaan kopen.
Skye: Dat betekende dat je een dag daarna, in alle vroegte,
Veerle: Kon gaan shoppen.
Skye: Alles bent gaan halen.
En dat we de tas toch, dankzij onze buren, toch wisten dat die beneden bij ons in de garage nog stonden, want daar waren we ook niet zeker van of die daar nu stond of niet.
Veerle: Dus kijk zeker de volgende vakanties na, dat je alles mee hebt.
Skye: Ja, dat is gewoon gekomen omdat ik de tassen herschikt heb en die tas in het rek gezet heb en niet meer gekeken in dat rek, van heb ik alles daaruit genomen?
En daardoor is dat blijven staan en zijn we met een goed gevoel vertrokken tot we de eerste avond toiletgrief nodig hadden.
En we zoiets hadden van, ligt het nog in de auto? En we gaan kijken, nee.
Ja, was er maar één mogelijkheid. Het staat nog in Hasselt en niet in München op dat moment.
Maar ik moet zeggen, het hotel waar we geweest zijn in München, vond ik voor de prijs een superhotel gewoon.
Ik vond het hotel...Leonardo.
We hebben hier in Antwerpen ook zo'n hotel, van dezelfde keten, maar dat was echt voor de prijs en ook het ontbijt en alles. Ik moet zeggen, een rustige avond, ’s morgens goed ontbeten en alles. En toch bijna midden in het centrum van München. En dan zijn we de dag erna doorgereden.
Veerle: Naar Oostenrijk. Of door Oostenrijk, zou ik het zo noemen.
Skye: Ja, via Oostenrijk.
Skye: En wat ik op voorhand al wist, was dat Oostenrijk heeft milieuvignetten, want je moet een soort van dagpas of maandpas nemen. Dus ik had een tien dagenpas genomen om daar door te rijden.
Maar wat ik nog niet goed doorhad op dat moment, was dat daar ook tol moet betaald worden.
En we zijn vlak aan de grens waar ook een tankstation was, daar zijn we gestopt om dat in orde te maken. Maar voor ik het vergeet, want we hebben de eerste dag, voordat we naar Dachau reden, ook een stop gedaan om de auto bij te laden.
En dat was een stop waarvan we dachten, we gaan zelfs op ons gemak naar de wc en we gaan dit en dat doen. En waar kwamen we uit?
Veerle: Oeps.
Skye: Weet je dat nog?
Veerle: Nee.
Skye: Je kan dat vergelijken met een Hubo.
Veerle: Oh ja, dat is juist.
Skye: We kwamen op de parkeerplaats uit, zoals bij een Hubo of bij een grootwarenhuis eigenlijk, kwamen terecht zodat we zeiden van hier kunnen we gewoon laden, bokes eten en voor de rest niet te veel drinken, want er is hier niks in de buurt.
Veerle: Maar gelukkig hadden we picknick bij.
Skye: Ja, dat hadden we wel voorzien, dat we onze picknick bij hadden. De eerste tussen laadbeurt was “in the middle of nowhere”.
Misschien niet helemaal juist, omdat dat wel winkels waren, maar wij kwamen er ’s morgens vroeg om zes uur na.
Veerle: Dan is nog alles dicht.
Skye: Dan was er nog niks open.
Maar in Oostenrijk met laden, met passen, met de tol.
Dan hebben we bij ASFINAG nog een accountje gemaakt, dat we toch onbezorgd rond konden rijden. Ik denk dat ik bijna van alle firma's in...Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, iedereen die met tol werkt. Ik denk dat ik daar nu overal al een accountje heb bijna, op heel korte tijd.
Want we wisten, als we straks in Italië komen, daar moet je ook tol betalen, maar daar hadden we dan onze Bip & Go, die we hadden ingeruild, voor ook Italië erbij.
Veerle: Maar het duurde wel lang hè, eer je dat door had dat je die kon gebruiken.
Skye: Ja, omdat wij ook op een bepaald moment... We zijn door Oostenrijk gereden, op een bepaald moment heeft hij ons van de autostrade afgestuurd en zijn we eigenlijk door mooie streken gegaan. Dat vond ik leuk aan heel de vakantie.
We zijn eigenlijk... Wij hebben stukken autostrade genomen, maar het systeem heeft ook vaak tegen ons gezegd, hier best afrijden.
Dat we dikwijls dachten, waarom moet dat? En dan zagen we in de verte de auto's allemaal aanschuiven en wij konden rustig op ons gemak, ook was het maar vijftig per uur, maar rustig doorrijden door dorpjes, door berg en dal zou ik bijna zeggen, want we hebben heuvels, bergen, we hebben alles gehad.
Veerle: Dat klopt.
Skye: Maar op een bepaald moment kwamen we in een klein dorpje aan en voordat we het te goed wisten, zaten we in Italië.
Veerle: Ja.
Skye: Ja, want dat was gewoon dat we zeiden van waar zijn we nu?
En als ik me niet vergis, dan was het ook in Italië, vlak in Italië toen we binnen reden, dat hij aangaf dat we moesten gaan laden, dat hij ons door velden heeft gestuurd.
Wij dachten wijnvelden. Later bleken dat appelbomen te zijn. Dus zo goed zijn wij op de hoogte van alles. En dan zijn wij bij ons laadpunt gekomen.
Veerle: En dat was... En toen was het een plasstop. En wij zagen Dixi Toi Toi’s. En wij waren toch zo blij dat we konden gaan plassen.
Skye: Ja, maar belangrijk om te weten is, die plaats waar wij waren, dat was een wijnboer. Een wijnboer in Zuid-Tirol.
Ik vond dat de mooiste plaats om te laden. En we zaten mooi. Iedereen is naar die Dixi Toi Toi gegaan. Die was netjes, was proper.
Tot we mensen binnen en buiten zijn gekomen bij die wijnboer en dachten, we gaan ook eens kijken.
Wat stellen we vast?
Veerle: Dat daar een toilet was om u tegen te zeggen.
Skye: Ja, die hadden alle comfort binnen staan. En die in Toi Toi was eigenlijk voor wie s'avonds na de uur binnenkwam om dan toch naar het toilet te kunnen gaan. We hebben daar de auto geladen en we hebben dan ook genoten van een glaasje wijn, van wat uitleg over. En dan hebben we over velden kunnen uitkijken.
Dat we zeiden, van mooie velden, van de wijnen, tot die man zei, de wijngaarden zijn een stuk hoger. Die zie je niet liggen. Dit zijn allemaal fruitbomen.
Veerle: Ja, de fruitbomen zaten echt zo in het dal, zal ik zeggen.
En de wijnranken, zal ik zeggen, die zijn eigenlijk op de flanken van de bergen gezet, omdat ze daar het meeste zonlicht krijgen.
Skye: Dat klopt, maar dat was wel, ik vond, Dat was een uitzicht om u tegen te zeggen.
Veerle: Ja, echt.
Skye: Magnifique. En die laadplaats is voor mij nog altijd de mooiste plaats waar we gekomen zijn om de auto op te laden en echt ook tot rust te komen op dat moment.
En dan van die plaats zijn we dan doorgereden naar Limone sul Garda en het Gardameer.
Veerle: Dat klopt. En het was er zalig warm die dag toen we aankwamen.
Skye: Ja, en het was ook toen we eraan kwamen, want we zijn laat aangekomen, want we hebben nog gebeld naar het hotel dat we later gingen komen, omdat we nog avondeten hoopte te hebben. En we hebben dan daar wat in files gestaan, dus dat kende men ook.
Er waren ook wat werken en dergelijke, Die wegen die ook niet altijd even duidelijk waren waar we nu moesten afrijden.
Maar ik was blij dat we op een bepaald moment gewoon terug van de autostrade waren en dat we gewoon door de dorpjes konden rijden. Helemaal rustig, op ons gemak.
Zo, via de bergen, richting het Gardameer. Dat je het Gardameer ook mooi zag liggen. We hebben een paar dagen, ook met uitstappen, die wegen genomen.
We hebben echt rond het Gardameer gereden. We hebben het Gardameer van alle kanten een beetje kunnen bekijken.
Bezoeken hebben we niet echt gedaan. We hebben niet het dorpje in het Gardameer gedaan.
En we hadden een beetje afgesproken, want we hadden eigenlijk, moet ik eerlijk zeggen, heel onze vakantie niet echt voorbereid.
Veerle: Nee, dat klopt.
Skye: We hebben gezegd, we zien wel.
Veerle: Ja, dat is gewoon genieten geweest.
Ik ervaar dat zo, als je alles plant, van zo laat tot zo laat dit, van dan tot dan dat, dan heb je een gejaagd gevoel. En nu had je zoiets, ik sta op wanneer ik wil, ik ga eten, we zien, is het een mooie dag.
De eerste dag hadden we gekeken, het wordt mooi weer, het Gardameer.
Skye: We zijn, omdat de auto toch moest geladen worden, misschien even zeggen dat het hotel waar we zaten wel een beetje tegengevallen was, in eerste zicht. We hadden gevraagd en het reisbureau een hotel met uitzicht op het Gardameer. Pas op, dat hebben we gekregen. Dat hebben we gehad.
Maar het was niet zozeer een hotel, het was meer een vakantiedomein waar verschillende complexen waren.
Wij zaten een beetje aan de onderkant, dus als we wilden gaan eten moesten we altijd tot boven wandelen, omdat het toch wat stijl was.
Veerle: Voor mijn knie was dat al niet ideaal.
Skye: En de laadpaal die boven stond, die wilde niet werken bij mij.
Dus hadden we het opgegeven en hebben gezegd, weet je wat, we gaan morgen kijken waar we kunnen laden. En dan zijn we een dag na het eten, omdat ook mooi weer was, naar Limone gereden. We zijn daar aangekomen, we hebben gezien dat daar beneden een strandje was, dat daar een overdekte parkeerplaats was. En we hebben onmiddellijk omgedraaid en we zijn ons badgerief gaan halen. Om dan terug te rijden en een ganse dag eigenlijk...
Veerle: Zon, zee, strand.
Skye: Ja, aan het Gardameer.
Ik denk dat ik geen uur het water geweest ben.
Veerle: Je hebt daar bijna de hele tijd in gezeten. Misschien voor een slokje en een hapje en dat was het.
Skye: Het nadeel was dat er praktisch geen boom was. De bomen die er waren, waren direct die plekjes bezet. Dus we zaten daar op een steen. Midden in de zon.
Veerle: Een stenen bank.
Skye: Dus we konden daar wel onze spullen goed leggen. Iemand bleef er altijd bij.
We konden zo naar beneden het water in. Daar was ik wel blij van, dat we die waterschoenen bij hadden.
Veerle: Het was eigenlijk een kiezelstrand.
Skye: Ja, het was eigenlijk een kiezelstrand.
En daar voeren regelmatig boten door die overzetten deden.
En elke keer als er zo eens ene doorkomt, krijg je wat meer golven.
Ik moet zeggen, ik heb mij daar echt zalig in dat water gevoeld. Tussen die bergen, als je dat daar zo inziet en je kijkt daar naar boven. Tussen die bergen. Ja, dat was zalig. Ik denk daar soms nog aan. Daar in dobberen gewoon.
Niks in je hoofd moeten steken, niks moeten denken.
Veerle: Dingen loslaten, want het dagelijkse leven is al heel hectisch voor ons alle twee.
Skye: Ja, dat was echt... Ik kan mensen allemaal aanraden om eens naar Italië, het Gardameer te gaan, dat is echt... Dus het was een goeie keuze? Ja, het was een goeie keuze. Het was een onverwachte keuze voor mij, want ik had eerst gedacht dat je naar Spanje wilde gaan, omdat ik in 2023 je in Spanje ten huwelijk gevraagd had. Ik dacht, misschien wil ze terug naar Spanje. Maar goed, ik was blij. Ik ben ook blij dat de rit daartoe met de auto heel goed en vlot is gegaan.
Het enige wat we op voorhand wel gezegd hadden, was dat we naar Verona wilden gaan. Dat lag wel vast, maar voor de rest lag er niks. Ook niet qua dag ofzo, lag er niks vast. Dus we hadden eigenlijk... Dinsdag was dat, hebben ze een dinsdag naar het Gardameer geweest, of maandag?
Maakt niet uit. De eerste volle dag dat we in Italië waren, zijn we alleen naar het Gardameer geweest.
We hebben toen ook niet door heel dat dorpje, of door Limone sul Garda, zijn we ook niet helemaal gegaan. We hebben gewoon dat strand aangekomen en we zijn dan s'avonds tegen zes uur terug naar een hotel gegaan met een extraatje bij.
Veerle: Ja, een extraatje bij.
Ook al mag ik honderd smeren, ik was rood verbrand.
Skye: Ja, jij niet alleen. Ik had het ook goed zitten. En ik had dan niet zoveel in de zon gezeten, maar goed, het water verbrand ook.
Veerle: Ja, het water is weer kaatst.
Skye: Dus we wisten dat we de dag erna een beetje rustiger aan moesten. We hadden wel gezien dat de dag erna en de volgende dagen de weersvoorspellingen zeiden dat het niet zo schitterend weer ging zijn.
Veerle: En wat beslisten we toen?
Skye: We hebben gezegd dat we straks zouden kijken waar we naartoe zouden gaan. En toen heb ik op een bepaald moment in een zotte bui gezegd tegen jou... Weet je wat? We gaan naar Milaan.
Veerle: Ja, en wat zei ik? Weet je wel hoeveel uur dat rijden is? Vier uur. Want ik had al opgezocht in de toeristische boekjes. Maar dat was dus blijkbaar met de bus van ginder uit. En jij had toen gekeken van... Ja, maar met de auto... Dikke twee uren.
Skye: Iets meer dan twee uren. We zeiden, er is niks wat haast, we zijn op vakantie, dus we gaan gewoon.
In Milaan was er een Apple winkel. Dat vond ik wel, want ik wilde naar een Apple winkel in elke stad of land waar ik kom. En als er een Apple winkel in de.
Veerle: Buurt is... Dan willen we die gezien hebben en een foto getrokken hebben.
Skye: Ja, dan willen we die gezien hebben en een foto getrokken hebben en erbij gestaan hebben. En in Milaan was er één. Dat had ik gezien.
Dus hadden we beslist van morgen na het ontbijt rijden we naar Milaan. En dat is eigenlijk goed geweest, dat is een mooie stad.
En ik dacht, ik rijd gewoon Milaan binnen, en ik parkeer daar ergens voor minder valide, tot ik al die borden zag staan waar het groot ZTL op staat.
Veerle: Toen zijn wij gaan zoeken wat dat betekende.
Skye: Ja, toen was ik aan het zoeken van wat is dat nu. En ik heb toch een elektrische auto, dus zal dat niet veel problemen zijn. Tot we vaststelden met vertalingen en dergelijke dat als je in Italië in een zone ZTL wilt rijden, moet jouw wagen geregistreerd staan per stad.
Dus dat is iets anders dan... Hier heb je ook wel van die... Lage emissiezones. Maar hier moet je niet overal gaan registreren, je wagen moet voldoen aan de regels.
Maar in Italië moet je in elk dorp waar zo'n zone is en waar je door wilt rijden, moet je geregistreerd staan.
En als mensen een hotel in zo'n zone boeken en die met de wagen komen, dan regelt de hoteluitbater alles.
En dat wisten wij niet.
En we hebben dat eigenlijk op een bepaald moment gewoon losgelaten. Zo van, we zullen wel zien hè. Want op internet konden we niet goed en uit.
Veerle: Het was allemaal in het Italiaans, nog niet eens in het Engels.
Skye: Of niet genoeg in het Engels.
De pagina's die we nodig hadden, waren niet altijd in het Engels. En als je die liet vertalen door Google, dan kreeg je soms van die heel rare vertalingen.
Dus dan hebben we de auto per chance kort in het centrum kunnen zetten, vlakbij de Apple Store.
En dan hebben we eigenlijk een dagje Milaan gedaan, met bezoek aan de Apple Store, waar ik dan een uurwerk heb gekocht.
Een nieuw uurwerk. Mijn was wel versleten. Een nieuwe Apple Watch gekocht, die jij voor een stuk gesponsord hebt.
En dan zijn we daarna gewoon even door gaan wandelen.
We zijn daar op een groot plein.
Veerle: Waar heel veel toeristen de foto's nemen van...
Skye: De Dom. De Dom in Milaan. Waar we zo eens rondgewandeld hebben.
Waar we niet per se binnen zijn willen gaan omwille van de drukte en kostenprijs.
Nee, dat gaan we niet doen. En dan zijn we daar iets gaan eten.
En toen hebben we ons gemakje teruggereden. Met de bedoeling van, we gaan onderweg ergens iets vinden om te eten.
Dat was een beetje misrekend.
Veerle: Langs ons neus.
Skye: Dus we hebben daar veel dorpjes gedaan.
En veel, hoe zal ik zeggen, op een bepaald moment in een heel klein straatje terechtgekomen.
Ik weet nog dat jij en Nathalie dachten van hier gaan we zelfs vastrijden.
Veerle: Klopt.
Skye: Dat ik ook wel dacht van dat gaat hier spannend worden, maar het is toch altijd gelukt.
Maar dat vond ik juist... Dat had zijn charme ook wel. Dus dan hebben we dan toch nog links en rechts nog iets kunnen eten. Het was niet gek veel, maar we zijn redelijk laat in het hotel teruggekomen.
Veerle: En moe.
Skye: Moe.
En ergens in ons achterhoofd wel van...Die ZTL-zones, wat gaan we daarmee uitspoken?
Veerle: Klopt.
Skye: Hoe gaan we dat oplossen? Want ik had dat op het internet, ik had met ChatGPT, met Google, ik had alles.
Ik had al mails gedaan, naar Milaan, maar ik kreeg die altijd terug, met een tekst die ik niet kon begrijpen, die ik ook taalkundig niet ontleed kreeg.
En we dachten, we zien wel later. Als we proces hebben, dan is dat zo en dan zullen we dat voor een keer erbij nemen.
Ik was alleen aan het denken, wat hebben we de dag erna dan gedaan? Want we hebben zo'n dag iets ontspannend gedaan en iets inspannend. Dus de dag erna hebben we ook een ontspannende dag genomen.
Wat was dat weer?
Veerle: Oei, daar vraag je me iets. Het is alweer ettelijke maanden geleden.
Skye: Zijn wij toen niet ergens iets gaan bezoeken wel gewoon?
Want we zijn dinsdag naar Limone geweest, woensdag zijn we naar Milaan geweest, donderdag hebben we iets gedaan, maar ik niet meer.
Zijn we donderdag terug naar die wijnboer gereden? Dat was zaterdag hé?
[00:29:43] Veerle: Er was een dag dat de wijnboer dicht was.
Skye: Ja, zondag. We gingen normaal zondag terug vertrekken, een maandag hier aankomen in België, wilden we langs die wijnboer teruggaan om toch wat wijn te kopen.
En ik weet nog dat ik toen keek, die is zondag dicht. En dan zijn we daar op zaterdag, denk ik, naartoe gereden. Want we hadden eigenlijk voor Verona twee dagen uitgetrokken en we zijn uiteindelijk maar één dag geweest, omwille van dat het toch redelijk slecht weer was daar. Ja, klopt. Dus daar wel. Dus we zijn op een vrijdag naar Verona geweest. Maar goed, die donderdag hebben we misschien... Het zou kunnen dat we die donderdag heel weinig gedaan hebben, veel in het hotel geweest zijn. Gerust hebben, want dat was de bedoeling.
Eén dag inspanning, één dag ontspanning.
Veerle: Zeker omdat ik vast het met mijn rechterknie en Nathalie er ook een beetje moest oppassen.
Skye: De vrijdag zijn we naar Verona geweest en ook daar weer ZTL zones.
Maar daar hadden we dan een idee opgevat van, laat ons naar de toeristische dienst gaan en daar informatie in winnen.
En we hadden voor Verona ook van die hop-on hop-off bussen, daar hadden we kaarten voor gekocht voor twee dagen, in het geval dat.
En toen we eraan kwamen op ons gemak zijn wij van de parkeerplaats naar de hop-on hop-off halte geweest, die aan de arena lag.
De Arena. En dan hebben we die eerste tour gedaan.
En dan zijn we aan de Arena in een van die restaurantjes iets gaan eten. Lekker eten.
En daar heb ik gekeken waar de toeristische dienst lag. En die lag aan de andere kant van de Arena.
En dan zijn we daar naartoe geweest.
Met de vraag van, excuseer, kunt u ons helpen? In verband met die ZLT-zones. En dan hebben ze onze papier gegeven.
Veerle: Ja, en gelukkig was daar één van die mensen die Engels kon.
Skye: Ja, die konden alle drie Engels. Maar het probleem was dat die niet wisten hoe je dat papier moest invullen.
Veerle: Klopt.
Skye: Dus hebben die ons de goede raad gegeven. Ga hier mee naar de politie.
En ik vroeg toen, kunnen die Engels? En daar kregen we als antwoord.
Veerle: We don't know.
Skye: We hope so. Ze hoopten het. En die was daar niet zo ver weg, gelukkig, dat politiebureau. Dus we zijn daar naartoe geweest.
En wat bleek, die politieagente, die kond geen Engels.
Alleen Italiaans. En we hadden chance?
Op dat moment kwam er iemand binnen reclameren dat de weg was afgesneden door iemand anders. En die kon wel Engels.
En die heeft dan tegen ons gezegd wat we moesten doen. En dan moest ik copies gaan maken.
Gelukkig, een paar 200 meter van het politiekantoor kon ik copies gaan maken. Van mijn kaart voor mindervalide, die had ik per chance al ooit ingescand, dus die had ik bij.
Ik moest dan nog een aantal, mijn rijbewijs, mijn identiteitskaart, dat moest allemaal gekopieerd worden. Dus ik heb dat gedaan, we hebben dat binnengegeven.
Veerle: En ondertussen had ik dan al alles ingevuld. Uw naam, heel de dingen.
Skye: Samen met die meneer en alles, dus dat het juist was tot ik terugkwam en die mevrouw in mijn papieren zag. En toen bleek dat mijn naam niet voldoende was, want in Italië is het zo.
Veerle: Al jouw voornaam.
Skye: Ja, al jouw voornaam.
Veerle: Al jouw voornamen moest schrijven?
Skye: Gelukkig dat de meeste mensen tegenwoordig maar één voornaam hebben, niet gelijk wijs of stuk of vier.
Dus dan heb je die allemaal nog bijgevuld. En toen zei die mevrouw eigenlijk van kijk, het is nu in orde.
En we hebben daar een kopie van dat papier gekregen. En dat kopie hebben we direct gezegd van dit kopie gaan we gebruiken als we terug in België zijn om naar Milaan te sturen om te zeggen van kijk we gaan die papier zo invullen, zo sturen in de hoop dat Milaan dan ons gaat zeggen het is in orde, je hoeft geen boete te betalen.
En omdat het zo slecht weer was, hadden we toen beslist om Verona, de tweede bus ook te pakken, de andere route te pakken. Als je in Verona de hop-on-hop-off-bus de twee routes pakt, dan kan ik je wel zeggen dat je dezelfde uitleg krijgt op die routes.
Je hebt alleen wat andere gebouwen die je ziet, zoals een bepaald moment rij je in de buurt van het huis van Romeo en Julia.
Dus dat wel.
En daar heb ik bij het uitstappen en 200 meter van die bus te gaan de grond gekust.
Veerle: Letterlijk.
Skye: Ja, letterlijk.
Veerle: En dan zijn er heel veel mensen die u direct willen komen helpen.
Skye: Ja, dat mag niet. Ze moet mij met rust laten tot ik zelf kan rechtkrabbelen.
Tenzij ik natuurlijk iets gebroken, maar dat was het niet. Maar dat maakte dat jij nog naar de apotheek kon lopen, om ontsmettingsstof te gaan halen en dergelijke meer.
En dan zijn we later op ons gemak terug naar de auto gegaan en terug naar het hotel geweest in Limone, sul Garda. En de laatste dag, omdat het toch slecht weer was, zijn we wel door Limone gewandeld. Zijn we echt naar beneden terug op die parkeerplaats gaan staan, waar ik moet zeggen, omwille van het feit dat ik een kaart voor mindervaliden heb, dat we gratis mochten parkeren.
En dan zijn we door het dorp of het stadje van Limone langs het water een beetje opgelopen. Die heel smalle straatjes, een paar gedaan, maar die waren redelijk stijl. Zodat we dan beslist hebben om een beetje te rusten en eigenlijk op ons gemak.
Veerle: Lekker eten.
Skye: Ja, lekker eten.
Veerle: Spaghetti-ijs als dessert.
Skye: Ja, spaghetti-ijs als dessert, dat was lekker.
En dan rustig aan naar het hotel, omdat we wisten dat onze laatste dag was eigenlijk in Limone.
En dan was de andere dag zo de vertrek naar richting België met een tussenstop.
Niks speciaals, deze keer in Stuttgart.
Veerle: Ja, klopt.
Skye: Want daar hebben we niets speciaals bezocht in Stuttgart.
Ook weer natuurlijk via Oostenrijk naar Stuttgart.
Een hotel wat minder was.
Veerle: Ja, dat klopt.
Skye: Dat lag zo in de straat. Ook als je wilde iets gaan eten, dat was alleen maar bijna fastfood. Je kon daar geen heftig restaurant in de buurt vinden. Dus dan hebben we maar gekozen om...
Wat was dat?
Kebab-achtig iets? Het was geen kebab hè? Nee. Het was een beetje een kruising tussen kebab en iets anders.
Veerle: Ja, klopt.
En welk gevoel dat ik dan ook had is van, de vakantie is bijna gedaan. Terwijl als je naar iets toe rijdt, heb je yes, de vakantie begint. En nu was het zo van, oei, we zijn op terugweg.
Skye: Ja, stilletjes aan, afsluiten. Terug naar het hectische leven.
Ik vond dat je ook merkte naarmate we naar België kwamen dat het veel drukker werd.
En daar heb ik een beetje op het scherp van de snee blijven rijden om te kijken van hoe lang kunnen we nog rijden.
Veerle: Oh ja, mijn god.
Skye: Dat iedereen in de auto een beetje had van, wij gaan niet duwen. Denk eraan, wij duwen niet.
Veerle: Oh nee, want je laadt op tot honderd procent. En met hoeveel procent waren we thuisgekomen?
Skye: Ja, we hebben onderweg nog bijgeladen, maar dat nooit voor honderd procent.
Veerle: Nee.
Skye: Het bijladen was altijd tachtig procent, omdat we anders veel te lang moesten wachten.
En we zijn hier in de garage binnen gereden met vier procent nog. elektriciteit, dus dat we konden.
Veerle: Ik was zo blij dat we het gehaald hadden.
Skye: Dat neem ik aan. Dat heeft mij wel het gevoel gegeven, die hele vakantie.
Met het vliegtuig ben je wel rap op je plaats, maar als je dan daar bent, dan moet je nog van een auto gaan uren of het openbaar vervoer nemen. Stel je voor dat we met het vliegtuig naar het Gardameer zouden geweest zijn. Dan hadden we naar Milaan niet kunnen gaan, want dan hadden we daar met vier uur een bus. Ja, dat was... Dus mij gaf het gevoel van, met een auto is het toch veel vrijheid, blijheid, vond ik.
En iets wat we daarvoor al over hadden gesproken, is toen wel meer in onze geesten beginnen te grijpen, dat we zeiden van, Als we nu eens de volgende keer met een mobiel home op vakantie gaan, dan zijn we daar eens beginnen naar te kijken.
En dan hebben we vrij snel beslist, omdat jij nu ook een week in de herfstvakantie vrij had, van we gaan een mobilhome huren en we gaan dan eens weg, eens kijken, omdat jij vooral wilde weten of het iets voor mij is.
Veerle: Dat klopt, want ik ging vroeger met de kinderen met een aanhangwagen die je kon open plooien tot tent.
Eigenlijk is het begonnen met alleen een tent, dan een aanhangwagen die je kon open plooien tot een tent.
En als de kinderen dan wat groter waren, hadden we een caravan gekocht.
Dus ja, ik wist niet of dat iets voor u was, want we zijn al ooit naar Montpellier? Italië. Piemonte.
Skye: Piemonte, ja.
Veerle: In de Bed & Breakfast zijn we al eens ooit samen geweest.
In Spanje, daar ben je achter en aangekomen.
Skye: Londen zijn we nog weleens geweest.
Veerle: Londen zijn we geweest.
Skye: Het waren altijd hotels bijna.
Veerle: En ik wist eigenlijk niet goed van, gaat mobilhome/camper wel iets voor jou zijn?
Skye: De vraag was meer, gaat het camping gevoel voor jou iets zijn? Omdat, ik geef dat toe, ik toch wel graag een bepaalde luxe wil hebben.
Luxe wil niet zeggen dat ik gouden lepeltjes moet hebben, maar toch wel gebruiksgemakken.
Wel graag had een heftige wc om naartoe te gaan, niet zo'n... Toi-Toi. Ja, of een potty-potty, die dingen en alles.
En dan hebben we daar dus beslist van, met een mobilhome om te gaan, om dat eens uit te proberen.
Ook weer hier, omdat je flexibel bent.
Veerle: Ook terug vrijheid hebt.
Skye: Ja, en ook omdat je dan ook het traag reizen... Ik vind dat ook... In Italië hebben we dat gedaan. We hebben eigenlijk traag gereisd, omdat je om de zoveel tijd moest gaan laden, moest je tijd nemen, moest je pauzes nemen, wat meestal... Vroeger, toen we een hybride auto hadden, dan reden we gewoon door. 700 kilometer, we tankten en we reden terug door. Dat was hooguit tien minuutjes, maar nu hebben we plaatsen bijna een uur gepauzeerd, een half uur.
Dus echt tijd genomen om de wagen ook laten op te laden.
Dus die rustmomenten die je met een elektrische wagen wel moet pakken.
vond ik wel een meerwaarde.
Veerle: Ik heb daar eigenlijk ook wel van genoten, want op den duur zeiden we een stopje, zeker om de benen ook te strekken.
Als ik lang in dezelfde houding blijf zitten in de wagen, net zoals Nathalie, Ja, dan beginnen onze spieren stijf te worden, kunnen we moeilijker in gang komen.
En ik denk voor u dat dat soms ook wel eens een verademing was, omdat jij altijd achter het stuur zat. Van, oh ja, effe mijn hoofd ergens anders op dan de weg, zal ik zeggen.
Skye: Ik weet dat we nog één keer eens gestopt waren. En jullie zeiden, we gaan binnen hier naar de wc. En ik zeg, ik ga even mijn ogen dicht doen.
Een half uurtje. Een uur later werd ik wakker en jullie waren nog niet teruggekomen. En toen was ik een beetje...
Veerle: In u gat gebeten.
Skye: Vervelend. Omdat jullie daar op uw dooie gemaakt hadden, een tas koffie of iets, en zaten te eten en alles.
Veerle: Ja.
Skye: En mij nog zelfs niet hadden zien binnenkomen toen ik naar het toilet ging.
Veerle: Nee, wij waren zo in gesprek bezig en aan het vertellen en aan het doen.
Skye: Ja.
Dat is de langste pauze die we wel genomen hebben toen. Van een uur.
[00:42:50] Veerle: Maar het heeft u ook wel goed gedaan.
[00:42:53] Skye: Ja, dat wel. Achteraf gezien wel, ja. Omdat we al vroeg weg waren en zo. Dus dat wel.
Die reis naar Italië heeft mij toch het gevoel gegeven van, als ik niet moet, dan heb ik geen goesting om nog veel met vliegtuigen te gaan reizen.
Met de trein zou ik ook wel willen gaan, maar dat is redelijk kostelijk, als je dat vergelijkt.
Dus hebben we in de herfstvakantie bij ABC Mobile in Bocholt een camper, een mobile home, gehuurd voor drie nachten, vier nachten. In plaats van daar heel ver mee te rijden, hebben we vooral in België wat mee gecruised.
Veerle: Ook voor een stuk.
Skye: Om het te leren.
Veerle: Ja, want je hebt in een keer, hoeveel meter was het?
Skye: 7,50.
Veerle: Ja, voilà.
Skye: Dus dat was ook niet zo evident.
We hadden beslist dat we zo weinig mogelijk uit de straten zouden doen.
We gingen de eerste dag naar Kortrijk, naar Booktopia, omdat daar een boekenbeurs is. Maar ook omdat een dag erna, Radio 1, die stond er al de hele week, maar die dag erna was de gastpresentator Inge Vrancken, mijn nicht. En ik wilde daarnaar gaan luisteren en ook die even ontmoeten, omdat ze nu ook een boek geschreven had, Het Land van de Valse Beloften.
Dus ik dacht, we gaan daar naartoe. We pakken geen autostrade, alleen als je dan de GPS volgt, dan stuurt die u letterlijk recht door hartje Brussel.
Dus we hebben daar toch wel even, voor nog nooit met zo'n mobilhome om gereden te hebben, zeven meter en een half achter je wagen, hebben we toch wel even... Dat is goed meegevallen, voor alle duidelijkheid. Maar ik heb toch even moeten slikken dat ik dacht van, oh nee, Vrancken, wat zijn we nu aan het doen?
Ik bedoel, al op voorhand, ik heb nog een paar maanden tegen u gezegd, zouden we hier afrijden en dan zo over de ring, of niet de grote ring, maar de kleinere ring?
Veerle: Door het centrum uit.
Skye: Door het centrum geweest.
Ja, ik moet zeggen, we zijn van daaruit naar Booktopia geweest. De eerste nacht, overnacht, zijn we naar Booktopia geweest.
In Kortrijk aan de Broeltorens hadden we een kampeerplaatsje gevonden.
Veerle: Ja, want dat is ook nog zoiets. Campers mogen niet zomaar ergens gaan staan. Je hebt camperplaatsen met bijvoorbeeld stroom, maar waar je ook vers water kunt nemen.
En ook, als het nodig is, een toilet kunt leegmaken.
Skye: Je moet dan ook goed kijken, want sommige plaatsen vragen extra vergoedingen voor stroom en zo. Dus in Kortrijk zat dat allemaal in de prijs van een overnachting, 20 euro.
Dus ik vond dat dat ca va nog meeviel.
En dan zijn we zondags naar Booktopia gereden, in de expo in Kortrijk. Daar heb ik wel geleerd nu dat hoe lief je ook wil zijn met zo'n groot gevaarte en schoon tussen de lijntjes wilt parkeren.
Als er dan links en rechts vier auto's van u komen te staan, dan kunnen we zeven meter en een half niet echt uit zo'n parkeerplaats geraken.
Dus we hebben daar wat geduld moeten hebben.
Veerle: Ik vond dat niet erg.
Ik heb het boek dat ik daar gekocht had, heb ik mij vanachter op het bed gezet.
Skye: Ja, gelegd. En je hebt even dat boek gelezen en alles, totdat er één wagen weggereden was.
En dan ben je buiten gaan staan en heb je gekeken dat ik schoon achteruit kon rijden. Op het moment dat ik voorbij die leeg plaats kwam, kon ik draaien.
Veerle: En zo zijn we dan toch weggeraakt.
Skye: Dan zijn we naar Gent geweest om te gaan eten. We wilden per se in de Colmar nog eens gaan eten, waar we vroeger nog eens geweest zijn.
Veerle: En we hadden gezien, dat was van 2019 geleden, want hier bij ons hebben we dat niet.
Skye: Nee.
En daar vonden we eigenlijk geen plek om te overnachten. Daarom is het goed zien dat we terug naar Kortrijk gereden zijn, op dezelfde plaats. Want toen was het wel drukker, die nacht.
Veerle: Ja, die nacht was het drukker.
Skye: Veel drukker.
En dan zondag wou je per se naar Diksmuide, naar de bloemmolens.
Veerle: De bloemmolens.
Skye: Of bloemenmolen.
Veerle: De bloemmolens.
Skye: De bloemmolens. En dan zijn we daar wat foto's gaan maken.
En dan eigenlijk van daaruit langs de kustlijn afgereden tot we ergens een parkeerplaats vonden. Om middag te eten in de camper of in de mobilhome. En dan zijn we daar langs het strand wat gaan wandelen.
Veerle: Het voordeel was van ons eten, dat we zo één pansgerechten hadden meegenomen van thuis.
Skye: Dat is wel makkelijk.
Veerle: Die op tien minuten eigenlijk klaar waren.
Skye: Die every foods, dat is wel makkelijk.
We hadden er genoeg bij dat iedereen kon nemen.
Ik doe dat gewoon in een pannetje met een beetje water en folie bij en tien minuten later waren we aan het eten. Niet zo gek veel afwas.
Veerle: Nee, gewoon twee pannen en... Dus een bestek.
Skye: En omdat we een paar weken tevoren naar het Mobilhome salon in Gent zijn geweest en daar hadden we de mensen met Quick Drip zien staan voor koffie.
Zo'n koffiefilter en alles, maar alles in elkaar.
En dat we dachten, we rijden langs Dendermonde, we gaan die koffiebranderij eens bezoeken.
En dat was eigenlijk een heel verrassend bezoek, vond ik.
Veerle: Ja, want je zag niet aan de buitenkant dat het eigenlijk een koffiebranderij was. Het was eigenlijk een hal, zal ik zeggen, waar de koffiebranderij hadden staan. Maar eigenlijk ook nog andere dingen.
Skye: Ja, maar wat voor mij het frapanste was... We zijn dan een gesprek gestart met een eigenaar.
En dan bleek eigenlijk dat die uw papa kende.
Veerle: Ja, dat vond ik ook heel gek.
Mensen in de koffiebranche blijven toch ergens...
Skye: Ja, de wereld is precies klein daarin ook. En dan heb ik daar een tasje koffie gedronken.
Heb jij dan thee genomen daar?
Veerle: Nee, maar ze hadden daar wel... Heel veel thees. Heel veel thee’s. En ook thee’s die ze in beertjes goten, zal ik zeggen.
Die hebben we zeker meegenomen. De theebeertjes. Dat zijn eigenlijk beertjes die oplossen in het hete water dat je nodig hebt voor thee. En dan heb je eigenlijk thee.
Skye: Ja, dan heb je geen gedoe met de kruiden, met zakjes, of ook met het andere dat je moet weggooien. Dat lost zichzelf op. Dus eigenlijk, als je met een camper wilt weggaan of wil gaan kamperen, ik zal het even zo noemen, dan zijn die theebeertjes en die Quick Drips eigenlijk ideaal. Je hebt heel weinig afval.
Veerle: Want ja, als je een koffiemachine moet meepakken, of je hebt een waterkoker nodig, je hebt filterzakjes nodig, koffie, een thermos om je koffie in te doen, bij wijze van spreken.
En je weet, je mag maar een bepaald aantal kilo's nog extra meenemen.
Dan wil je toch proberen om alles mee te nemen wat zo licht mogelijk is.
Skye: Plus het feit is ook zo dat zo'n kampeer- of mobilhomes worden dan geteld op een chauffeur van 75 kilogram.
Veerle: Wie weegt dat nog?
Skye: Die zullen het er nog wel zijn, maar wij al zeker niet, voor alle duidelijkheid. Dus dat gewicht moet je ook beginnen bij te tellen.
En je wilt toch ook niet rondrijden met een wagen die overbelast is.
Eigenlijk moet ik zeggen, we zijn niet door Frankrijk of Nederland gereden. We hebben beslist om in België te blijven. En dat is heel goed meegevallen.
Veerle: Alleen een beetje kort.
Skye: Ja, kort, dat wisten we van ter voren. Maar dat was ook de bedoeling van kort. En dat doet dan verlangen naar meer. Dus we hebben beslist dat we de volgende keer opnieuw een camper nemen. We wilden eerst een paar soorten campers nemen, of mobilhomes proberen om eens te weten wat de verschillen waren. Nu hadden we er ene die... zeven meter en een half was waar de toilet en de douche apart was. De volgende die we gevraagd hebben is een die wat korter is, waar douche en toilet samen zijn, maar die dan wel een leveling systeem heeft zodat die zich waterpas kan zetten, automatisch. Dus die gaan we...
Veerle: Maar hadden we nu een integrale?
Skye: Nee, we hebben een half-integraal.
Veerle: Ja, want dat is dus ook nog het verschil daarin.
Skye: Ja, maar die integrale willen we daarna misschien eens pakken, naar de zomer toe, dat is wat meer.
Omdat je een integrale hebt, heb je meer het gevoel, vind ik, van living van ruimte.
Met die half-integrale, die zijn gebouwd op een chassis van...
Veerle: Een bepaald merk.
Skye: Ja, maar waar ook bestelwagens op gebouwd worden.
De integrale is volledig rondom, alles in één vlak.
Dus ja, we zijn al aan het kijken voor een volgende keer. Want de reis naar Italië is heel goed meegevallen. Met de elektrische wagen is het heel goed meegevallen. Die mobilhome is heel goed meegevallen. Zodat we toch wel denken, misschien is zo reizen wel iets voor ons. En omdat we eigenlijk op termijn liever korte weekendjes willen gaan doen. Een vrijdagavond vertrekken, een zondagavond of een maandag thuiskomen, dat moeten we nog zien.
En dan op die manier een beetje...
De wereld ontdekken met af en toe eens een langere vakantie, een langere periode. Met ons tweeën. Met ons tweeën. Eventueel nog andere mensen onderweg leren kennen.
We hebben ook nu mensen tegengekomen waar we onze kaartjes van “Levenslijnen" hebben gezegd van als jullie goesting hebben om eens mee te doen enzo. Dus op die manier ook.
Veerle: Wij waren eigenlijk newbies.
Skye: Ja, we zijn newbies in het geheel. We zitten wel in de Facebook-groep waar we wat tips vinden.
Veerle: En ook met de mensen die wij tegenkomen op de camperplaatsen. Een babbel geslaan van hoe en wat.
Skye: Vooral die oudere meneer die dan zei van, je moet niet groter gaan dan wat je nu hebt, want hoe groter je gaat... Die beslissing hebben we wel al een beetje genomen. We waren eerst aan het denken, moeten we misschien niet... een ander rijbewijs gaan halen, een C1, om toch wat meer gewicht te kunnen hebben.
Maar daar zijn we van teruggekomen. Die beslissing is eigenlijk gevallen van nee, tot 3500 is genoeg, rijbewijs B.
En op termijn, dat hebben we ook al eigenlijk gezegd, op termijn zouden we wel een eigen mobilhome willen kopen.
Maar door nu regelmatig een ander model te hebben en te kiezen... Ja, dan.
Veerle: Ga je ook natuurlijk specifiek weten van dat wil ik wel, dat wil ik niet.
Skye: En je houdt dat zo'n beetje bij van dit wel, dit niet. Zodat we daarna een overzicht hebben.
Wat wel is, dat is een van de voorwaarden. Die wagen moet zowel winter- als winterhard zijn. Dus we moeten in de winter kunnen gaan. Niet naar skigebieden, want dan gaan we niet naartoe. Maar we willen bijvoorbeeld in de winter wel eens kunnen naar Duitsland gaan of dergelijke meer. Dus hij moet wel voldoende warmte hebben en niet dat we daar ’s morgens in de ijzige kou moeten.
Veerle: En automatiek.
Skye: Ja, automaat voor ons allebei, voor mij ook. Maar de meeste... Ik denk dat je hard moet zoeken om geen automaat te vinden tegenwoordig. In die toestel, in die wagens en alles. Dus dat is heel goed meegevallen.
Ik weet niet of er nog...Of er van jou nog iets moet gezegd worden, of dat je zegt van dit of dat.
Veerle: Zolang we maar samen zijn en samen op avontuur kunnen, vind ik dat top.
Skye: En een camper geeft veel voordelen, vind ik.
Zo dat ik meer en meer... Het enige wat we nog eens gaan doen, is onze vakanties die we nemen met de mobilhome daar langs, een vakantie kijken wat kost het ons als we in diezelfde streek een hotel nemen om die verschillen ook een beetje te vergelijken.
En dan denken we dat we nog veel reisjes gaan maken, veel gaan ontdekken.
En misschien in de toekomst alleen zeggen we gaan naar daar. Dat willen we zeker zien en voor de rest zien we wel.
Veerle: Samen op avontuur.
Skye: Ja, samen op avontuur. Ook heel toepasselijk.
Het lied dat we gemaakt hebben bij deze aflevering die bijna een uur gaat geduurd hebben.
Dus we zitten wel en we kunnen dat ook zo gewoon babbelen zonder dat.
[00:56:25] Veerle: We er altijd Iemand bij moeten hebben.
[00:56:27] Skye: Iemand bij moeten hebben of zware thema's moeten hebben, dergelijke meer. Klopt. We sluiten hieraf met ons lied.
En onze volgende aflevering gaat een soort van verzamelaflevering worden van het ganse seizoen of het ganse jaar. Want we zitten dan in december, in de kersttijd.
En ik wil een soort van compilatie maken van een aantal zaken.
En dan zijn er juist twaalf afleveringen voor dit jaar.
Maar nu eerst ons lied dat heet “Samen op avontuur”.
Lied: Samen op avontuur
We nemen de tijd en vinden ons spoor
de weg ligt open, het leven gaat door
met elke stap ontdekken we meer
samen maken we een fijne sfeer
Samen op avontuur, met jou naast mij
geen weg te ver, geen droom, dat maakt me blij
wat er ook gebeurt, we vinden ons spoor
steeds weer opnieuw
Een laadpaal in een dorp of bij een wijnboer in het veld
het zijn juist die plekken die ons bijblijven, geen glaasjes geteld
we lachen om omwegen, plannen die breken
maar vinden steeds rust in de omgeving die we bekeken
Samen op avontuur, met jou naast mij
geen weg te ver, geen droom, dat maakt me blij
wat er ook gebeurt, we vinden ons spoor
steeds weer opnieuw
Een dag aan het water, de zon in ons haar
de mooiste herinnering, het is echt waar
de volgende dag deden we rustig aan
het zonnetje had onze huid rood doen aanslaan
Samen op avontuur, met jou naast mij
geen weg te ver, geen droom, dat maakt me blij
wat er ook gebeurt, we vinden ons spoor
steeds weer opnieuw
Een stad vol verkeer, Milaan in haar pracht
Jij geeft me rust, ook in de nacht
terug op de weg, een horizon klaar
met jou is de toekomst nooit zwaar
Samen op avontuur, met jou naast mij
geen weg te ver, geen droom, dat maakt me blij
wat er ook gebeurt, we vinden ons spoor
steeds weer opnieuw
Herfstwind die fluistert, de weg is weer vrij
en jij bent weer even alleen met mij
De camper zingt op een onbekend pad
We stoppen waar stilte voor ons een antwoord had
Samen op avontuur, met jou naast mij
geen weg te ver, geen droom, dat maakt me blij
wat er ook gebeurt, we vinden ons spoor
steeds weer opnieuw
Samen op avontuur, door zon en wind
Niet weten waarheen, dat is wat ons nog sterker bindt
Zolang jij bij mij bent, waar we ook samen gaan
is elke weg die wij nemen, eentje met een lach en een traan
